Γεώργιος Άβλιχος: Ο Άβλιχος εκτός από ζωγράφος υπήρξε ποιητής και μουσικός. Έγραψε στη δημοτική γλώσσα ενώ το 1883 παρουσίασε στο κοινό το έμμετρο δράμα του Η καταστροφή των Ψαρών, το οποίο έκανε πρεμιέρα το ίδιο έτος στο Αργοστόλι. Επίσης ασχολήθηκε με τη μελοποίηση ποιημάτων.[3] Τα τελευταία χρόνια του βίου του ήταν δύσκολα κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε αλλά και της κλονισμένης υγείας του.

 

Ο Γεώργιος Άβλιχος 

(2 Απριλίου 1842 -1909) ήταν Έλληνας λόγιος, ποιητής, μουσικός και κυρίως ζωγράφος.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Τεργέστη στις 2 Απριλίου 1842. Μητέρα του ήταν η σλοβενικής καταγωγής Γελτρούδη Πρίμιτζ που περίπου το 1850 μετοίκησε στην Κεφαλονιά και το 1851 παντρεύτηκε τον Ληξουριώτη έμπορο Γεώργιο Θ. Άβλιχο (πατέρα του ποιητή Μικέλη Άβλιχου, 1844-1917), του οποίου ο εννιάχρονος Γεώργιος έλαβε το επώνυμο.

Σπούδασε ζωγραφική σε σχολή ελευθέρων σπουδών στη Νάπολη της Ιταλίας, όπου ίσως να έλαβε και μαθήματα νομικών. Συνέχισε τις καλλιτεχνικές του σπουδές στη Γερμανία, για να επιστρέψει κατόπιν στην Κεφαλονιά όπου εργαζόταν ως βιβλιοθηκάριος παραδίδοντας ταυτόχρονα και μαθήματα ζωγραφικής.

Ο Άβλιχος εκτός από ζωγράφος υπήρξε ποιητής και μουσικός. Έγραψε στη δημοτική γλώσσα ενώ το 1883 παρουσίασε στο κοινό το έμμετρο δράμα του Η καταστροφή των Ψαρών, το οποίο έκανε πρεμιέρα το ίδιο έτος στο Αργοστόλι. Επίσης ασχολήθηκε με τη μελοποίηση ποιημάτων. Τα τελευταία χρόνια του βίου του ήταν δύσκολα κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε αλλά και της κλονισμένης υγείας του.

Έργο

Στη ζωγραφική καταπιάστηκε κυρίως με τις προσωπογραφίες, την ηθογραφία και τη νεκρή φύση. Πίνακές του παρουσιάστηκαν στην έκθεση του Συλλόγου «Παρνασσός» το 1885 και στην Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση του Ζαππείου το 1888. Ο Άβλιχος κατατάσσεται στους εκπροσώπους της επτανησιακής σχολής του 19ου αιώνα. Στο έργο του κυριαρχεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που δίνει την αίσθηση της υπέρβασης της καθημερινότητας. Όσον αφορά τις προσωπογραφίες του, σε αυτές διακρίνονται η αρμονία των χρωμάτων όπως και ο ρεαλισμός στην απόδοση. Επίσης ο Άβλιχος ήταν ένας από τους λίγους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα που απέφυγε τη χρήση της καφετιάς ασφάλτου των ακαδημαϊκών (την επονομαζόμενη και μπιτούμ) χρησιμοποιώντας αντί αυτού καθαρές και φωτεινές αποχρώσεις.

• 
  Κοπέλα στο παράθυρο, 1877 Λάδι σε μουσαμά, 63,5 x 50,2 εκ. Αρ. έργου: Π.4167.
 
• 
  Πορτραίτο κας Σουρμελή, Ελαιογραφία σε μουσαμά, 64 x 49 εκ., Ιδιωτική Συλλογή.